Zoals elke universitaire exchange student waren ook mijn eerste contacten met mijn lotgenoten. Uiteraard was ik erg benieuwd wat voor types er nog meer naar deze uithoek zouden afreizen. Op de lijst met uitwisselingsstudenten die ik in november kreeg stonden behalve mijzelf alleen Koreanen - het International Office wist me te melden dat de meeste Westerlingen een bezoek in de herfst prefereerden. Waarom dit land zo populair is bij juist Koreanen was me een raadsel - tijdens de verplichte verhoren 'waarom ben jij hier naartoe gekomen' (hoewel de vraag wellicht logisch is, maakte het feit dat dit zo ongeveer het eerste is wat iedereen je vraagt me een tikje onzeker over mijn keuze - iets zegt me dat men er in Cambridge of Yale wat minder nieuwsgierig naar zou zijn) kwam ik erachter dat sommigen Russisch studeren (klinkt logisch) en anderen geprikkeld waren door de levendige Kazakhs-Koreaanse handelrelaties (?) of simpelweg niet toegelaten werden bij hun eerste keuze.
Het zijn aardige mensen en interessante gesprekspartners, hoewel het niveau van hun Engels behoorlijk varieert. Nadeel is uiteraard dat in grotere gezelschappen de voertaal snel overgaat op Koreaans, waar ik geen woord van begrijp (op een kleine selectie na, waaronder 'drink' (als iemand een drankspel verliest) en 'ik hou van je'). Ik heb reeds kennisgemaakt met wat Koreaanse gerechten (waarvan het onderscheidende kenmerk vooral de enorme hoeveelheid 'spicy' lijkt te zijn), traditionele Koreaanse thee, Koreaanse rijstewijn en wat dies meer zij. Hoewel de dames wat verlegen zijn, zijn sommige jongens wat doortastender - een Jezusicoon oppakken uit een kerststal in de Orthodoxe Kathedraal en lopen op het moment van het Eeuwige Vuur voor de gevallen Sovjetsoldaten in WOII was voor één durfal geen probleem (wel voor de politie, die ons meteen bij deze bezienswaardigheden wegjaagde). Ik meende te weten dat Aziaten bescheiden drinkers zijn, maar bij een aantal Koreaanse drankspelletjes werd het tegendeel bewezen - de bekers werden rijkelijk gevuld (alles door elkaar, zelfs met noedels en chocola erin), vooral als de schenker dacht dat hij het brouwsel niet zelf hoefde op te drinken.
Er bleek ook iemand uit Hongkong en twee Amerikanen te studeren - een uit New Jersey (in de kamer naast me) en een uit South Dakota - vooral met mijn buurman kan ik goed opschieten. Hij deelt zelfs mijn ethousiasme voor WOII spellen - hoe groot is die kans? Bovendien kan ik zo voorkomen dat mijn Engels versteenkoolt (als dat een woord is). Binnenkort wat over de inheemse studenten en de colleges.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Nog een geluk Thomas,dat je met je Apeldoornse maatjes nog geregeld s'nachts in het park hebt geoefend met de gluhwein, zodat die Koreaanse rijstewijn door jou zonder meer in de categorie appeltje eitje kan worden geplaatst
BeantwoordenVerwijderenHallo Thomas,
BeantwoordenVerwijderengrappig dat daar zoveel Koreanen studeren! Ik vroeg me ook af hoe dat zou kunnen komen. Op o.a. wikipedia (http://en.wikipedia.org/wiki/Koryo-saram) las ik dat er sowieso al een erg grote minderheid van Koreanen in Almaty wonen (zo'n 100.000). Dit zou volgens Wikipedia zijn gekomen doordat de opkomst van de Qing dynastie (19e eeuw) in China veel Koreanen in noordelijke richting zijn gevlucht (het verre oosten van Rusland). Een eeuw later heeft Stalin een groot deel van deze in het verre oosten van het huidige Rusland woonachtige Koreanen laten deporteren naar gebieden als het huidige Kazachstan en Uzbekistan. Dus wellicht dat die grote Koreeanse minderheid al die Koreaanse studenten aantrekt of dat die Koreaanse studenten deels uit die Koreaanse minderheid afkomstig zijn.
Afijn, hopelijk zullen de contacten met je Koreaanse kamergenoot en je andere
lot/studiegenoten wat groeien in de komende tijd. Dan nog even een tip; als die (Zuid-)Koreanen Nederland niet denken te kennen moet je maar zeggen dat dat het land is waaruit Hi Ding Ghu afkomstig is; dan kun je waarschijnlijk niet meer stuk bij hen :p. Veel plezier nog daar!
Jochem