zaterdag 28 februari 2009

Maslenitsa

Mijn beslissing om Kazakhstan niet in de herfst maar in de lente te bezoeken lijkt goed uit te pakken. Hoewel ik Pasen, Pinksteren en Carnaval moet missen (als ongelovige vormen de vrije dagen een belangrijke component van de feestvreugde, maar en een excuus om (te) veel te drinken kan altijd wel gevonden worden), komt er meer dan voldoende voor in de plaats. In januari was ik net op tijd voor het Slavische Kerstmis, met het Koreaanse nieuwjaar kon ik me tegoed doen aan allerlei hapjes uit die contreien (de meeste Koreanen kregen een pakket met van alles en nog wat opgestuurd - nu kunnen jullie natuurlijk niet achterblijven ;), op 8 maart is het Vrouwendag (valt helaas op een zondag en ook nog eens in een reguliere vakantieweek) en 21/22 maart Naurus (Kazakhstaans nieuwjaar).

Tegen het eind van mijn verblijf, zoals dat hoort wanneer mensen afscheid nemen, volgen de feesten elkaar in rap tempo op: op 30 april kan ik me deo volente op de ambassade volgieten met oranjebitter en voor het eerst sinds tijden weer eens een paar bitterballen naar binnen werken (hoewel ik ongetwijfeld met enige weemoed de gemiste kans om de Koningin in Apeldoorn te aanschouwen zal betreuren), 1 mei is uiteraard de Dag van de Arbeid (of misschien kan ik daar beter wegblijven?) en de negende wordt de overwinning in de 'Great Patriotic War' gevierd. Gezien de niet onaanzienlijke bijdrage van de Sovjetunie in het veiligstellen van onze vrijheid heb ik deze dag alvast met rood in mijn agenda aangestipt, als ik dan tenminste geen tentamen heb (zo zijn ze dan ook wel weer op deze universiteit - wat mij betreft zouden ze beter op Vrouwendag een dagje kunnen doorwerken).

Deze week stond echter in het teken van een andere viering. Afgelopen donderdag, 26 februari, markeert voor de Slavische cultuur (dat is het voordeel van een multiculturele samenleving als de Kazakhstaanse, trouwens een van de weinige aspecten waarop we iets van dit land zouden kunnen leren - als buitenlander kan je onder het mom van integratie overal aan meedoen) het einde van de winter - Maslenitsa. Als het bestaan van deze feestdag me voor mijn vertrek bekend zou zijn zou ik me er zeker op verheugd hebben, maar omdat de winter hier (in elk geval dit jaar) niet zoveel bleek voor te stellen kan ik me slechts verheugen in het steeds verder afnemende risico om op straat onderuit te gaan (op zich ook niet verkeerd - tot nu toe ben ik op wonderbaarlijke wijze overeind gebleven, wat niet iedereen me kan nazeggen - soms met vervelende verwondingen tot gevolg). Het schijnt dat het gebruikelijk is om met dit feest pannenkoeken te bakken, dus dat heb ik ook maar gedaan - het kost niet al teveel moeite en is goedkoper dan de meeste alternatieven - zo kon ik het nuttige met het aangename combineren.

Tijd om al te uitgebreid bij het een en ander stil te staan hoor ik echter niet te hebben: behalve de midterm break komen ook de midterm exams steeds dichterbij. Of het komt omdat ze niets beters te doen hebben (waarschijnlijk niet - ik ook niet) of omdat die 20-30% zo belangrijk is dat je je er scheel voor moet leren weet ik niet, maar mijn medestudenten (de Koreanen spannen hierbij de kroon) studeren nog harder dan ze normaal doen. Deze week was ik een nacht opgebleven om de Champions League te volgen (gek genoeg zonden ze op dinsdag in plaats van Inter-Manchester Arsenal-Roma uit - is Arsjavin zo populair dat ze ook in Kazakhstan zo'n topaffiche voor hem willen laten schieten?), maar het leek alsof het in de studieruimtes drukker was dan bij de TV's (overigens een schaars goed hier - op de kamers is geen aansluiting, dus je bent aangewezen op de 2 gemeenschappelijke beeldbuizen of een exemplaar met antenne). Ik houd me echter meer bezig met de GRE test die voor maandag op het programma staat - een vier uur durend examen waamee ik de admission officers in Berlijn en Maastricht een indruk van mijn academische capaciteiten kan geven. Mocht ik het verknallen dan kan ik me sinds deze week troosten met de wetenschap dat ik in elk geval iets te kiezen heb - ook de UvT heeft me toegelaten voor het voorportaal van hun PhD-traject.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten