Terug naar de basisschool (2)

De midterms zitten erop en zijn nagekeken - altijd een belangrijke gebeurtenis voor de meeste studenten. Voor mijzelf is de prestatiedruk wat minder dan voor mijn Kazakhse collegae - ik betaal geen 750 euro per vak en ik hoef geen goede cijfers te halen - en misschien is dat uiteindelijk wel mijn redding geweest: iedereen weet immers dat een teveel aan stress nooit goed is voor je prestaties. Er doemt nu echter een ander gevaar op: op de basisschool moet je uitkijken met goede cijfers omdat ze je dan te slim vinden, hier omdat het een averechts effect op de perceptie van je intellectuele kwaliteiten kan hebben. Kazakhstan staat, door onwetendheid of andere oorzaken, nog altijd niet bekend als een centrum van kennis, en toekomstige werkgevers zouden als ze zien dat je goede cijfers hebt gehaald (zeker in vergelijking met mijn Bachelorcijfers in Tilburg) de indruk kunnen krijgen dat het op deze universiteit allemaal niet zoveel voorstelt.

Nu zou dat niet geheel onterecht zijn - ondanks dat ik graag denk dat ik geniaal ben, is het de vraag of mijn studieritme zulke cijfers rechtvaardigt - maar die indruk zou wel op de verkeerde manier tot stand gekomen zijn: de gemiddeldes liggen vaak niet veel hoger dan het equivalent van een Nederlandse zes (ter verdediging van mijn medestudenten moet ik opmerken dat ze dit met passie in de colleges ruimschoots compenseren - zo was er gisteren een levendige betoog dat de Baltische staten en Polen de Sovjetsymbolen maar in ere moesten houden omdat de Russen ze tijdens de Tweede Wereldoorlog van de Duitsers gered hadden, en wist iemand een uitleg over ontwikkelingshulp te verleggen naar een discussie of de CIA de hand had in de aanslagen van 9/11).

Een van mijn Amerikaanse medestudenten zei dat hij wel eens expres lager op een tentamen had gehaald om dit soort problemen te voorkomen. Dat zette mij aan het denken - wat kon ik doen om straks niet, behalve dan door de lezers van deze blog, in het gezicht te worden uitgelachen vanwege mijn studie hier? Het eerste aanknopingspunt was gelukkig snel gevonden. Voor één van mijn vijf midterms kon ik het lokaal niet vinden (de locatie was ook niet op internet bekendgemaakt), en dat betekent een automatische nul voor die toets. Als ik hem niet opnieuw mag doen, waar het tot nu toe naar uitzag, kan ik het vak laten vallen ('was te moeilijk'), en mocht de docent alsnog met zijn hand over zijn hart strijken dan heb ik in elk geval één of twee huiswerkopdrachten gemist. Tot de andere mogelijkheden behoren een aantal papers niet inleveren (dat klinkt eigenlijk wel heel aantrekkelijk) of mijn geplande vakantie na dit semester al ergens in de tentamenweek te laten beginnen.

Vandaag is het echter knutselen geblazen - voor een kwartier durend programmaonderdeel heeft het International Office alle buitenlandse studenten gevraagd om een collage op A1 formaat over hun land en hun indrukken van Kazakhstan te maken, dus ik ben nog even zoet.